Zawilczyk rutewkowaty – Anemonella thalictroides

Zawilczyk rutewkowaty  to roślina niezwykle atrakcyjna , lecz niestety mało popularna na polskim rynku ogrodniczym. Choć jest wybitnie subtelnej urody i sprawiać może wrażenie delikatnej, to wbrew pozorom jest wytrzymała i już wczesną wiosną wnosi życie i kolor do naszego otoczenia, pięknie rozjaśniając cieniste zakątki.

Tworzy nieduże, luźne kępki o rozpiętości nie większej niż 25 cm. Pędy, lekko podbarwione brązem, choć są dość cienkie i smukłe to wznoszą się wyprostowane na wysokość do 15 cm.

Ulistnienie drobne, w kolorze stonowanej, jasnej zieleni. Blaszki na dość długich ogonkach, w zarysie szerokoowalne, niekiedy nawet okrągławe, trójwrębne, o gładkiej powierzchni z widoczną siecią użyłkowania.

Przez kilka kolejnych tygodni, w okresie od kwietnia do końca maja rozwijają się pełne uroku i gracji kwiaty różowe. Zebrane są na szczytach pędów po 3 – 4 sztuki w rozpierzchłe baldachy. Aksamitne płatki w kolorze cukierkowego różu układają się miseczkowato wokół kremowo-seledynowego, małego oczka nitkowatych, sterczących pręcików.
Z czasem kwiatuszki bledną, zasychają i latem roślina na ogół przechodzi w stan uśpienia.

Roślina rodzima dla Ameryki Północnej występująca głównie w lasach na terenach wschodnich stanów.

Warunku uprawy:

Stanowisko – najbardziej odpowiadają mu miejsca półcieniste.

Gleba – preferuje ziemie próchniczne, dość żyzne, o stałym, przynajmniej umiarkowanym poziomie wilgotności i dobrej przepuszczalności.

Mrozoodporność całkowita, zimować może nie wymagając okrycia nawet w najchłodniejszych miejscach kraju.

Polecany do nasadzeń w grupach w ciemniejszych miejscach ogrodów: na rabatach pod koronami drzew, krzewami czy na zacienionych skalniakach. Jest dobrym towarzyszem roślin cebulowych kwitnących tak jak on wczesną wiosną.

Roślina ukorzeniona w doniczce c2