Indygowiec Kiryłowa – Indigofera Kirilowii

Zadziwia połączeniem sylwetki z nietypowymi liśćmi i oryginalnymi kwiatostanami. Niewysoka, rzadko kiedy dorastająca do 1 m wysokości roślina. Potrafi się ładnie rozrastać dzięki korzeniowym rozłogom. Pędy drewniejące u podstawy, górą dość cienkie i wiotkie, ale ładnie rozgałęziające się, zagęszczają pokrój i nadają subtelności.

Liście gęste, w kolorze energetycznej, jasnej zieleni, długości często ponad 20 cm. Złożone nieparzystopierzaście z owalnych, całobrzegich, ostro zakończonych blaszek. Jesienią przybierają złocisto-żółte zabarwienie, pięknie komponujące się z odcieniami złotej polskiej jesieni.

Kwiaty w kolorze różowego fioletu skupione są w grona, które w dogodnych warunkach dorastać mogą do 30 cm długości. Pojedyncze kwiaty o motylkowej budowie, złożone z 5 płatków – dużego, wzniesionego do góry żagielka, dwóch bocznych skrzydełek i dwóch zrośniętych na dole w łódeczkę – urokliwie prezentują się zwisając na końcach tegorocznych pędów. Wabią motyle i owady przyjemnym zapachem. Najobficiej pojawiają się na przełomie czerwca i lipca, ale pojedyncze kwiatostany można zaobserwować jeszcze we wrześniu. Owoce w postaci strąków wielonasiennych.

Pochodzi z dalekich krańców Azji, jego stanowiska w naturze znajdują się na terenach Japonii, Korei oraz północno-wschodnich Chin. Opisany przed ponad 100 laty przez pochodzącego z Gruzji botanika Ivana Palibina.

Warunki uprawy:

Stanowisko – najbardziej odpowiadać mu będą miejsca słoneczne, widne.

Gleba – trzeba zapewnić mu ziemię bogate, żyzne, o dobrej przepuszczalności i sporej wilgotności. Dla uzyskania ładnych roślin niezbędne będzie regularne zasilanie podłoża, koniecznie wiosną i przed kwitnieniem. Dorosłe egzemplarze tolerują okresowe susze.

Znosi spadki temperatury do około -20°C Najlepiej kopczykować bryłę korzeniową ziemią, liśćmi. Wiosną zleca się niskie przycięcie pędów – zagęści pokrój i wyda więcej kwiatów.Całkiem dobrze radzi sobie w polskim klimacie, choć przed nadejściem zimy trzeba się o niego trochę zatroszczyć, to w sezonie odwdzięczy się po stokroć.

Bardzo oryginalna roślina zachwyci w dużych ogrodach o charakterze leśnym, na jednolitym zielonym tle pięknie zaprezentuje barwę kwiatów a jesienią liści. W cieplejszych regionach kraju sprawdzi się jako roślina okrywowa, udekoruje skarpy czy skalne półki. Można posadzić w donicy i wówczas na zimę przenieść do chłodnego pomieszczenia.

Roślina trzyletnia ukorzeniona w doniczce C-2 ,5 , w ubiegłym sezonie obficie kwitnąca , przycięta jesienią w celu rozkrzewienia.
bp