Róża pnąca Theresa Bugnet

Theresa Bugnet to jedna z najwcześniej zakwitających odmian. Już od połowy maja pojawiają się atrakcyjne, długie, niemal czerwone pąki. Rozwijają się tworząc pełne i półpełne kwiaty o średnicy do 7 cm. Wokół żółtego oczka układają się delikatnie wyglądające płatki o falowanych brzegach. Przybierają one barwę intensywnego, głębokiego różu a przekwitając subtelnie bledną. Obdarzają otoczenie mocnym, różano-słodkim zapachem. Kwiaty układają się pojedynczo lub w bukietach po 2 – 3 sztuki i utrzymują się na krzewie jeszcze w październiku.
Odmiana o dużej sile wzrostu, pełna wigoru, która dorasta nawet do 3 m wzwyż i rozkrzewia do 1,5 m rozpiętości.
Wytwarza mnóstwo początkowo pionowych, a z wiekiem również bardzo ładnie krzewiących się bordowych pędów niemal pozbawionych kolców a okrytych gąszczem zielonych, matowych liści.

Róża Therese Bugnet wyselekcjonowana została przez słynnego kanadyjskiego pisarza, a jednocześnie hodowcę róż o nazwisku Georges Bugnet. Powstała w wyniku skrzyżowania ([Rosa acicularis x Rosa rugosa Kamtschatica] x [Rosa amblyotis x Rosa rugosa plena]) x ‚Betty Bland’. Do obrotu rynkowego wprowadzona w roku 1950, otrzymała imię na cześć siostry twórcy.

Odmiana ta najsilniej kwitnie w maju i czerwcu, ale powtarza jeszcze kwitnienie aż do jesieni.

Cechuje się bardzo wysoką odpornością na mączniaka i czarną plamistość liści.

Warunki uprawy:
Stanowisko – róże pnące sadzimy na stanowisko słoneczne bądź lekko ocienionych i zacisznych.

Gleba – powinna być żyzna, gliniasto-piaszczysta. Na słabszych glebach wskazane jest zastosowanie nawozów organicznych: kompostu, torfu czy dobrze rozłożonego obornika. Nawozy mineralne zaczynamy stosować dopiero przy starszych roślinach. Nawożenie mineralne stosujemy do trzech razy w ciągu roku. Pierwsze azotowe wczesną wiosną, gotowymi mieszankami bądź nawozami wieloskładnikowymi typu Azofoska, drugie po przekwitnięciu nie później niż do połowy lipca, trzecie jesienne fosforowo-potasowe. Nawóz rozsypujemy wokół pnia i mieszamy z glebą na końcu obficie podlewając.

Cięcie – istotnym elementem uprawy jest właściwe przycinanie róż pnących. W pierwszych latach uprawy przycinamy mocno kształtując odpowiednią formę rośliny i stymulując obfite kwitnienie. Prawidłowe przycinanie spowoduje, że kwiaty będą się pojawiać nie tylko w górnych partiach, ale od samego dołu rośliny. W trakcie sezonu cięcie przeprowadzamy po przekwitnięciu usuwając zeschnięte kwiatostany. Wczesną wiosną przycinamy pędy uszkodzone bądź przemarznięte. Należy zwrócić uwagę by przycięty pęd posiadał co najmniej 5-6 oczek.

Zimowanie – róże pnące są roślinami w pełni mrozoodpornymi w naszym klimacie. W rejonach zimniejszych warto jednak je kopczykować na zimę, a także, zwłaszcza młodsze rośliny okryć agrowłókniną.

Roślina ukorzeniona w doniczce C-3.