Skrzydłoorzech kaukaski – Pterocarya fraxinifolia

W kwietniu i maju pojawiają się długie, nawet półmetrowe, „kotkowate” kwiatostany, będące charakterystyczną i oryginalną ozdobą przez całe lato. Na szczególną uwagę zasługują owocostany, które wydaje we wrześniu i październiku. Te niewielkie orzeszki z dwoma skrzydełkami kształtem przypominają głowę słonia. Zarówno kwiaty, jak i owoce zgromadzone są w podłużne, luźno opadające „wisiory”.

Średniej wielkości drzewo liściaste o wyjątkowo interesującym pokroju. Charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu. Każdy jego element posiada walory dekoracyjne, co sprawia, że pozostaje atrakcyjne niemal przez cały rok.

Roślina z rodziny orzechowatych, osiąga średnio 20 m wysokości oraz 15 m szerokości. Kora o odcieniu szarobrązowym, u starszych osobników spękana. Charakteryzuje się pokaźną, rozłożystą, gęstą koroną. Tworzą ją ogromne, wielkości 45 – 60 cm, nieparzystopierzaste liście złożone z kilkunastu do nawet kilkudziesięciu małych listków. Jesienią przebarwiają się z zielonych na żółte, wprowadzając do otoczenia jesienną atmosferę.

W warunkach naturalnych roślina występuje w południowo-zachodniej Azji – na Kaukazie, w północnej Turcji i Iranie. Porasta tam górskie lasy, na terenach dobrze nawodnionych, najczęściej w pobliżu zbiorników wodnych. Do Europy przywędrowała w 1782 roku.

Warunki uprawy:

Stanowisko – roślina uwielbia stanowiska słoneczne, nie toleruje miejsc całkowicie zacienionych.

Gleba – doskonale czuje się na terenach żyznych i wilgotnych, a wręcz mokrych, dlatego też przede wszystkim należy zwracać uwagę na odpowiednie nawodnienie podłoża.

W ostatnich latach zimuje w Polsce bez żadnych uszkodzeń mrozowych.

W Europie uprawiany przede wszystkim jako drzewo ozdobne. Rewelacyjnie prezentuje się w rozległych parkach czy dużych ogrodach, zwłaszcza usytuowane wzdłuż alejek bądź nad brzegiem zbiornika wodnego. Zaleca się nasadzanie pojedyncze, co dodatkowo podkreśli jego wyjątkowość.

Roślina w doniczce 5 litrowej o wysokości ok.80 cm.