Sosna drobnokwiatowa Shikoku – Pinus parviflora Shikoku

Rzadko spotykana w uprawie w naszym kraju, a szkoda, bo zachwyca nawet koneserów i kolekcjonerów ciekawych okazów efektownymi igłami. I choć to egzotyczny okaz, bo pochodzi z Dalekiego Wschodu, to nasze warunki klimatyczne w pełni jej odpowiadają.

Rośnie powoli około 25 cm rocznie. Przez pierwsze lata przypomina krzew i może osiąga do 1,5 m wysokości i do 1 m rozpiętości. Maksymalnie może dorosnąć do nieco ponad 4 m wzwyż i 2 m szerokości. Widoczny jest wyraźny pień-przewodnik, wokół którego wyrastają okółkowo pędy. Z czasem nieco się rozgałęziają i krzew nabiera objętości, gęstości, przyjmuje kolumnowy pokrój i staje się małym drzewem.

Igły wprost niespotykane u innych roślin i to one najbardziej przyciągają wzrok. Należą raczej do krótszych, ale mają rewelacyjny jasnozielony kolor z odcieniem niebieskawym i do tego przebarwiają się na biało-kremowo. Są zebrane w pęczki po 5 sztuk, bardzo sztywne i delikatnie poskręcane. Iglak ten wydaje jasnobrązowe, drobne szyszki.

Japońska odmiana nazwana na cześć jednej z jej wysp. Wprowadzona na rynek ogrodniczy w roku 1976.
Podobna do ślicznej odmiany Fukai, wyróżnia się nieco szybszym wzrostem i większą intensywnością żółtej barwy paskowanych igieł.

Drzewo ukorzenione w doniczce c15 , wysokość 170-200 cm

Warunki uprawy:

Stanowisko – dobrze rośnie i doskonale wygląda prezentując paletę swoich barw na miejscach w pełnym słońcu lub okresowo zacienianych.

Gleba – preferuje podłoże żyzne i dobrze osuszone.

Mrozoodporna, bez uszkodzeń przetrwa w temperaturze około -28°C.

Bardzo chętnie wykorzystywana w sztuce bonsai, cieszyć może bowiem nie tylko oryginalnym kształtem, ale również atrakcyjną kolorystyką. Nadać można jej pożądany kształt i z łatwością wkomponować w krajobraz nad oczkiem wodny albo wrzosowej rabacie. Zasługuje na czołowe miejsce na przydomowym trawniku. Powinna znaleźć się w każdym ogrodzie w stylu japońskim.